Alfa Romeo 4C
Πρώτο ραντεβούΗ 4C είναι σαν την ωραιότερη γυναίκα που γνώρισες στο πάρτι χθες βράδυ και σήμερα κάποιος διάολος έσπασε το πόδι του και βγαίνεις ανέλπιστο ραντεβού μαζί της...
ΤΟ ραντεβού δόθηκε στο Μιραφιόρι και, φυσικά, ήταν προϊόν του πάντα άψογου PR της Fiat Group Automobiles Hellas. Μάλιστα, περιλάμβανε και συνέντευξη με τον capo του Centro Stile, ο οποίος αποδείχθηκε ζεστός οικοδεσπότης και ομιλητικότατος. Η φιλοξενία των Ιταλών κάθε φορά που τους επισκεπτόμαστε είναι άψογη. Μένοντας στο ξενοδοχείο που βρίσκεται μέσα στην καρδιά της Fiat, στο Lingotto, οι ασπρόμαυρες προπολεμικές φωτογραφίες σε πάνε πολλά χρόνια πίσω, τότε που ο κολοσσός της αυτοκινητοβιομηχανίας έκανε τα πρώτα του βήματα. Το γραφείο του Σέρτζιο Μαρκιόνε στον τελευταίο όροφο έχει το φως αναμμένο σχεδόν όλο το βράδυ, όταν ο εργασιομανής CEO της Fiat και της Chrysler δε λείπει στο εξωτερικό φυσικά.
Επειδή, όμως, οι κυρίες προηγούνται, πάμε αμέσως στα της 4C. Ναι, φυσικά αποτέλεσε το λαμπρότερο αστέρι της Έκθεσης της Γενεύης. Μόνη της πρέπει να μάζεψε τόσα φλας όσα όλα τα υπόλοιπα μοντέλα μαζί. Η αλήθεια είναι, ωστόσο, ότι με τόσο κόσμο μαζεμένο γύρω της δεν την... ευχαριστηθήκαμε όσο θα θέλαμε. Μπαίνοντας στο Centro Stile του γκρούπο στο Μιραφιόρι υπάρχουν αρκετά αντικείμενα του ντιζάιν που προσπαθούν να σου κλέψουν το βλέμμα, από τεράστιους πίνακες ζωγραφικής μέχρι σπουδές για μελλοντικά μοντέλα. Υπό άλλες συνθήκες, θα το κατάφερναν. Η αδημονία για συνάντηση με το πανέμορφο μοντέλο, όμως, δε μας αφήνει χώρο στη σκέψη για τίποτα άλλο. Πλησιάζουμε την πόρτα της αίθουσας που μας παραχώρησαν, για να εισπράξουμε την πρώτη άρνηση, αφού η ηλεκτρονική κάρτα δε δούλεψε ποτέ... Πίσω στο -αυστηρό, αλλά ευγενικό- check-in του κέντρου, καινούργια κάρτα και πάμε για τη δεύτερη απόπειρα. Αυτήν τη φορά η πόρτα ανοίγει. Στην καρδιά νιώθεις εκείνο το τσίμπημα του πρώτου ραντεβού, όταν επιτέλους εμφανίζεται το κορίτσι που σε έστησε το καθιερωμένο μισάωρο, αλλά δε σε νοιάζει. Η 4C στέκεται στο περιστρεφόμενο βάθρο της, στο βάθος της αίθουσας που φωτίζεται πολύ μελετημένα από τρεις πηγές: ηλιακό φως μέσα από τους φεγγίτες, λάμπες πυράκτωσης και λάμπες αλογόνου. «Σιγά μην άφηναν το φωτισμό στην τύχη οι Ιταλοί», σκεφτόμαστε, «όχι ότι η 4C έχει μεγάλη ανάγκη από στολίδια».
Ψάξε βρες...
... άσχημη γωνία πάνω σε αυτό το αυτοκίνητο, επισημαίνει ο Γιάννης Αλμπανέλλης, την ώρα που ξεφορτώνεται τη βαριά τσάντα με τα φωτογραφικά, ανυπομονώντας να αρχίσει να σουτάρει το τοπ μόντελ. Πού να τη βρεις, όταν δεν υπάρχει; Ο Νόρμαν Γουίνκλερ, ο Αυστριακός που έχει αναλάβει το ευρωπαϊκό PR της φίρμας, μας δίνει το τηλεκοντρόλ που περιστρέφει το βάθρο και ανάβει μια σειρά από φώτα στο αυτοκίνητο, χωρίς αυτό να πάρει μπροστά. Μη γελιέστε, δεν πρόκειται για ένα στατικό πρωτότυπο που κάποιος ταλαντούχος σπουδαστής σχεδίασε για μια Έκθεση αυτοκινήτου. Είναι ένα κανονικό αυτοκίνητο. Ένα και μοναδικό αντίτυπο, αλλά δουλεύει! Το ρεκόρ που έσπασαν οι Ιταλοί για να προλάβουν τη Γενεύη δεν έχει προηγούμενο. Η 4C ξεκίνησε την καριέρα της ως σκέψη στο μυαλό των ιθυνόντων της Alfa Romeo το Νοέμβριο του 2010 και τους πήρε μόλις τρεις μήνες για να δείξουν στον κόσμο το αυτοκίνητο έτοιμο για το δρόμο. Σε αυτό βοήθησε το γεγονός ότι τα μηχανικά μέρη τα είχαν έτοιμα, τουλάχιστον αν μιλάμε για τον κινητήρα των 1.750 κυβικών και το κιβώτιο διπλού συμπλέκτη TCT. Όλα τα υπόλοιπα πάνω στην 4C είναι σχεδιασμένα από λευκό χαρτί. Οι προδιαγραφές της μιλούν για ένα αυτοκίνητο που, αν βγει στην παραγωγή, θα μπορεί να τα βάλει με αυτοκίνητα όπως τη Lotus Exige και την Porsche Cayman. «Αν βγει» είπαμε; Γράψτε λάθος. «ΟΤΑΝ βγει» είναι το σωστό, όπως μας τονίστηκε ευθέως. Η 4C δεν είναι project. Είναι το επόμενο σπορ μοντέλο της Alfa Romeo, αυτό που θα επαναφέρει την πίσω κίνηση και τις καυτές επιδόσεις σε ιταλικό κουπέ που δεν κοστίζει ένα φορτηγό λεφτά. Αν η τελική απόδοση του κινητήρα μείνει στους 240 ίππους (γιατί εύκολα θα μπορούσε να ανέβει περισσότερο) και το βάρος είναι αυτό που υπόσχονται οι Ιταλοί (850 κιλά), τότε μιλάμε για μόλις 3,5 κιλά ανά ίππο - ή, αλλιώς, 282 ίππους στον τόνο! Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, φανταστείτε πώς θα μπορούσε να πηγαίνει ένα… Fiat 500 με 300 ίππους. Σε αυτό προσθέστε πίσω κίνηση, κινητήρα τοποθετημένο στο κέντρο, μπλοκέ διαφορικό και κατανομή βάρους σχεδόν 50-50, οπότε το κοκτέιλ αποκτά εκρηκτικές ιδιότητες, που αμέσως σε κάνουν να το φαντάζεσαι να γυρνά σε μια πίστα ή σε μια σφιχτή ορεινή διαδρομή.
Απίστευτη...
... προσοχή στη λεπτομέρεια έχουν δώσει οι Ιταλοί, κάτι που δε συναντάς εύκολα σε πρωτότυπα. Το χρώμα του αυτοκινήτου είναι πραγματικά πρωτοφανές. Δεν είναι το ματ φινίρισμα που κάνει τη διαφορά. ¶λλωστε κάτι τέτοιο το έχουμε ξαναδεί. Το πιο εντυπωσιακό είναι η αίσθηση της αφής όταν ακουμπήσει κανείς το αυτοκίνητο. Πιάνεις κάτι μαλακό, το οποίο περιμένεις ότι θα υποχωρήσει κάτω από την πίεση του αντίχειρά σου. Στην πραγματικότητα, βέβαια, το χρώμα αυτό είναι πολύ σκληρό και -πρακτικά- αθάνατο. «Το άγγιγμα είναι σαν να πιάνεις ροδοπέταλο. No?» επισημαίνει ο κ. Ραματζότι, και συμφωνούμε απόλυτα. Το περίεργο κόκκινο χρώμα απορροφά το φως που πέφτει πάνω του, κόβοντας όλες τις αντανακλάσεις. Η χαρά του ματιού και του φωτογράφου... Στην παραγωγή είναι δύσκολο να βγει αυτό το είδος βαφής ωστόσο. Θα ανέβαζε την τιμή του αυτοκινήτου σε επίπεδο που οι Ιταλοί δε θέλουν καθόλου. Εντελώς ανεπίσημα, το νούμερο που ακούσαμε ως στόχο για την τιμή της 4C είναι τα 45.000 ευρώ, κάτι που σημαίνει χαράς ευαγγέλια για τους απανταχού «Alfisti». Πριν βιαστεί κανείς να πανηγυρίσει, να σημειώσουμε ότι η παραγωγή στον κύκλο ζωής του μοντέλου δεν αναμένεται να ξεπεράσει τις 10.000 μονάδες, κάτι που σημαίνει ότι στις παραγγελίες θα... πέσουν κορμιά.
Οι πόρτες της 4C ανοίγουν από ένα μπουτόν κρυμμένο μέσα στον αεραγωγό, που στέλνει αέρα στο ψυγείο του κεντρικά τοποθετημένου κινητήρα. Το εσωτερικό του αυτοκινήτου είναι απλώς αδιανόητο. Αλουμίνιο και ανθρακόνημα σχεδόν παντού, διακόπτες αεροπορικού τύπου στον ουρανό, κεντρική κονσόλα βγαλμένη από ταινία επιστημονικής φαντασίας και ντυμένη με κόκκινο δέρμα, πανέμορφα όργανα αλά Ferrari. Κόκκινο δέρμα στο κάθισμα και στην πόρτα του οδηγού, μαύρο δέρμα στην πλευρά του συνοδηγού. Καθόμαστε πίσω από το τιμόνι και το βλέμμα μας τραβούν οι carbon πλευρικοί καθρέφτες με το λογότυπο «150», που παραπέμπει στα 150 χρόνια ιστορίας του σύγχρονου ιταλικού κράτους. Από τον καθρέφτη βλέπεις τα υπέροχα φουσκωμένα πίσω φτερά της 4C και... ολίγον από τον κακόμοιρο που μόλις προσπέρασες οδηγώντας νοητά.
Δεν επιμένουμε...
... περιγράφοντας άλλο αυτήν την ομορφιά, προτιμούμε ν’ αφήσουμε τις φωτογραφίες να μιλήσουν. Ως επίλογο στο πρώτο ραντεβού μας με την 4C σημειώνουμε ότι η Alfa Romeo δεν πρέπει να αφήσει μια ευκαιρία σαν και αυτή να πάει χαμένη. Η ιδέα -καλώς ή κακώς- έπεσε στο τραπέζι, το σχεδιαστικό team και οι μηχανικοί την υλοποίησαν στο χρόνο ρεκόρ των τριών μηνών και το αποτέλεσμα άνοιξε την όρεξη των απανταχού βενζινοκέφαλων για ένα σπορ, αλλά προσιτό αυτοκίνητο με απίθανα look και προδιαγραφές... κατά συρροήν δολοφόνου. Signori της Alfa Romeo, το επόμενο ραντεβού σας -και της 4C- είναι κλεισμένο με την ιστορία. Μη μας απογοητεύσετε!_ Σ. Λ.
«Θεέ της αυτοκίνησης, κάνε να μην αλλάξουν απολύτως τίποτα στο μοντέλο παραγωγής!»
Το λογότυπο «150» στον carbon καθρέφτη της 4C αναφέρεται στα 150 χρόνια από την ίδρυση του ενοποιημένου ιταλικού κράτους.
Η 4C είναι παιδί του Centro Stile, και όλοι είναι υπερήφανοι γι’ αυτήν εκεί στο Μιραφιόρι.
Τα καθίσματα με τις ζώνες τεσσάρων σημείων της Sabelt είναι υποδείγματα αισθητικής και εργονομίας. Δεν κάθεσαι πάνω τους, τα φοράς!
Ο γνωστός μας 1750 TBi πιθανότατα θα αποδίδει περί τους 240 ίππους. Η αναλογία κιλών ανά ίππο σε αυτήν την περίπτωση δεν ξεπερνά τα 3,5!
Οι διαστάσεις των Pirelli P Zero της 4C είναι 225/40R18 εμπρός και 235/35R19 πίσω, ενώ τα φρένα έχει επιμεληθεί η Brembo.
Σαν πουλί έτοιμο να απογειωθεί... το αυτοκίνητο απλώς δεν έχει ούτε μία γωνία που να μην είναι άξια θαυμασμού.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ LORENZO RAMACIOTTI, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ CENTRO STILE ΤΟΥ FIAT GROUP
Ο κ. Ραματσότι είναι ένας γκουρού του ντιζάιν. Γεννημένος το 1948 στη Μόντενα, τελείωσε το ιστορικό «Πολιτέκνικο» του Τορίνο το 1972 και τον επόμενο χρόνο έπιασε δουλειά στο στούντιο του Πινινφαρίνα. Έως το 1982 είχε γίνει Αναπληρωτής Διευθυντής του Κέντρου Έρευνας, για να ονομαστεί Γενικός Διευθυντής του έξι χρόνια αργότερα (το 1988) και, τελικά CEO της εταιρείας από το 2002 έως το 2007, οπότε τον στρατολόγησε το πρόσφατα ενοποιημένο Centro Stile του Fiat Group. Τη δική του έγκριση και υπογραφή φέρουν μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά σχήματα της Ferrari, όπως οι 550 Maranello, 360 Modena και 612 Scaglietti, αλλά και «γήινα» οχήματα, όπως το Daewoo Nubira και Fiat 500. Παλιοσειρά στο βιομηχανικό σχεδιασμό, ο κ. Ραματσότι έχει τη φήμη του ιδιόρρυθμου, αλλά ευχάριστου ανθρώπου. Ειδικά το τελευταίο χαρακτηριστικό είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε... ιδίοις όμμασι στην πολύ φιλική κουβέντα που κάναμε πλάι στο νέο τέκνο του Centro Stile, την 4C. Ο «Mr Centro Stile» ξεκινά τη συζήτηση σαν να μιλά σε φίλο, χωρίς καν να ρωτήσουμε τίποτα. «Το Centro Stile πνίγεται στη δουλειά αυτήν την εποχή, αλλά είστε πάντα ευπρόσδεκτοι εδώ. Η αλήθεια είναι ότι ο Μαρκιόνε (σ.σ.: σκέτο!) δεν είναι καθόλου ικανοποιημένος με τα σχέδια που έχει στα χέρια του για τη νέα Giulia, αυτοκίνητο στο οποίο ποντάρουν πολύ τόσο ο ίδιος όσο και η Alfa Romeo γενικότερα, περιμένοντας να πάρει ένα κομμάτι του βάρους των πωλήσεων από τους ώμους των μικρότερων MiTo και Giulietta. Αυτή η καθυστέρηση βρίσκεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το Centro Stile, από το οποίο η εταιρεία περιμένει τη σούπερ ιδέα για το νέο μεσαίο οικογενειακό. Προς το παρόν, η έναρξη παραγωγής της Giulia έχει πάρει αναβολή για τις αρχές του 2013, από τα μέσα του 2012 που ήταν αρχικά.»
Πάμε λίγο στην 4C; Ήταν ξεκάθαρα το αστέρι της Έκθεσης της Γενεύης. Η ιδέα για ένα τέτοιο αυτοκίνητο ξεκίνησε από το Centro Stile, από τους μηχανικούς ή αποτέλεσε εντολή του Marketing;
Μιλάμε εδώ και αρκετό καιρό με τους διευθυντές του μηχανολογικού τμήματος σε σχέση με τη μείωση του βάρους στα αυτοκίνητά μας. Έτσι, ξεκίνησε η σκέψη για ένα σούπερ ελαφρύ σπορ μοντέλο, που θα αποτελέσει οδηγό για τα επόμενα. Αφού «παίξαμε» με το layout του αυτοκινήτου αρκετά, κάναμε μια παρουσίαση υπό κλίμακα στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας. Οι αντιδράσεις ήταν ενθουσιώδεις και η εντολή σαφής: «Κάντε το! Και κοιτάξτε να προλάβετε τη Γενεύη!». Δυστυχώς, αυτό έγινε στα τέλη Νοέμβρη, οπότε έπρεπε να βιαστούμε πολύ. Τα καταφέραμε, όμως, και αυτό που βλέπετε είναι πραγματικά πολύ κοντά στο μοντέλο παραγωγής.
Πιστεύετε ότι χρειάζεται ένα hardcore σπορ μοντέλο σαν αυτό στην γκάμα της Alfa Romeo από την άποψη του χρηματικού κέρδους ή μιλάμε για μια κίνηση πρεστίζ;
Η 4C σίγουρα αποτελεί έναν τρόπο να τονίσουμε τη σπορ παράδοση της εταιρείας. Σε αυτό δε χωρά καμία αμφιβολία. Το ίδιο κάναμε και με τη ναυαρχίδα 8C, η οποία ήταν ένα πανάκριβο supercar περιορισμένης παραγωγής, για φανατικούς συλλέκτες ωστόσο. Η 4C απευθύνεται σε «πραγματικό» κοινό, σε νέους με οδηγικές ανησυχίες. Η παραγωγή της δε θα περιοριστεί σε μερικές εκατοντάδες αντίτυπα, θα φτάσει τις 10.000 μονάδες και η τιμή της θα είναι σχετικά προσιτή.
Πείτε μας δύο λόγια για το χρώμα του αυτοκινήτου. Έχουμε ξαναδεί ματ φινίρισμα, αλλά αυτό είναι το κάτι άλλο.
Είναι... Δεν είναι; Παίζουμε με τα ματ χρώματα εδώ και πολλά χρόνια, από τη δεκαετία του ’90. Τώρα πια τα βγάζουμε και στην παραγωγή, όπως στη Lancia Delta, στη Maserati GranTurismo και στο Fiat 500 στο μαύρο ματ. Το πρόβλημα με αυτήν τη βαφή είναι ότι χάνει το φινίρισμά της κατά τόπους με το πέρασμα του χρόνου και με το πλύσιμο του αυτοκινήτου. Το χρώμα της 4C είναι ακόμα πιο... σοφιστικέ. Έχει αυτό το μαλακό άγγιγμα του ροδοπέταλου ή του βελούδου. Τι λέτε κι εσείς; Επιπλέον, αλλάζει την ένταση του φωτός που πέφτει πάνω του. Πήγαμε ένα βήμα παραπέρα με το χρώμα της 4C, και είμαστε υπερήφανοι και γι’ αυτό. Όσο για την απόχρωση, θέλαμε να είναι κόκκινη, μιας και πρόκειται για μια Alfa Romeo, αλλά θέλαμε να τη διαφοροποιήσουμε από τις αποχρώσεις του κόκκινου που έχουμε δείξει έως τώρα.
Θα μπορούσε η 4C να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον ως βάση για άλλα μοντέλα, για παράδειγμα για το επερχόμενο Abarth Coupe;
Μιλάμε για ένα ολοκληρωμένο πακέτο, που περιλαμβάνει ένα υπερσύγχρονο σασί και ευέλικτα μηχανικά μέρη, που έχουν ήδη αποδείξει την αξία τους. ¶ρα, ναι, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βάση ή ως οδηγός, αν προτιμάτε, για μελλοντικά μοντέλα του γκρουπ. Ωστόσο, πιστεύω ότι ο ενθουσιώδης οδηγός που θα αγοράσει το αυτοκίνητο θα δει την πραγματική του αξία πίσω από το όνομα της φίρμας. Εν ολίγοις, ένα τέτοιο αυτοκίνητο θα πουλούσε καλά, ανεξαρτήτως brand name. Γι’ αυτόν το λόγο, δε νομίζω να το δούμε με άλλο λογότυπο στη μάσκα, όπως της Abarth.
Πάμε λίγο στη Lancia; Μετά τη συμφωνία μεταξύ Fiat και Chrysler, η Lancia βρέθηκε ξαφνικά με μια πλήρη γκάμα μοντέλων, που ωστόσο «αμερικανίζουν» αρκετά όσον αφορά το ντιζάιν τους...
Η εισαγωγή της νέας Thema, μιας και σε αυτή φαντάζομαι ότι αναφέρεστε περισσότερο, ήταν μια καλή ευκαιρία για εμάς. Μιλάμε για ένα αυτοκίνητο εξελιγμένο στο 100%, και μάλιστα σε ευρωπαϊκά πρότυπα, σε μια κατηγορία που η Lancia ανέκαθεν είχε καλή παρουσία. Σκεφτείτε ότι η Chrysler είχε ήδη επενδύσει 1 δισ. δολάρια πάνω στο μοντέλο πριν από τη συμφωνία. Όσον αφορά το εσωτερικό της, είναι ξεκάθαρο πως βρίσκεσαι μέσα σε μια Lancia. Δεν έχει καμία σχέση με τα μοντέλα της αμερικανικής αγοράς. Από την άλλη μεριά, και το set-up του αυτοκινήτου είναι ευρωπαϊκά προσανατολισμένο. Ρεαλιστικά αν το δείτε, το 300C ήταν ο μόνος τρόπος να εισαγάγουμε ένα μοντέλο της Lancia σε αυτήν την κατηγορία, μιας και οι πωλήσεις της Thema δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν το κόστος εξέλιξης ενός νέου μοντέλου αποκλειστικά από εμάς. Από αισθητικής πλευράς, είμαι αρκετά... γέρος ώστε να θυμάμαι καλά τη Flaminia και, προσωπικά, βρίσκω αρκετά κοινά σημεία ανάμεσα σε αυτήν και τη νέα Thema. Το ευρωπαϊκό ντιζάιν τη δεκαετία του ’50, οπότε παρουσιάστηκε η Flaminia, είχε δανειστεί στοιχεία από το αμερικανικό, και το ίδιο συμβαίνει σήμερα. Δε βρίσκω τίποτε το επιλήψιμο σε αυτό.
Πίσω στην Alfa Romeo τώρα... Τι γίνεται με την υπόθεση του C-Segment SUV, που περιμένουμε να κάνει την εμφάνισή του; Πώς θα πρέπει να το περιμένουμε από πλευράς αισθητικής;
Το εργοστάσιο του Μιραφιόρι είναι ήδη έτοιμο για την κατασκευή αυτού του μοντέλου, τόσο με τα δικά μας λογότυπα όσο και με τα αυτό της Jeep για την αμερικανική αγορά. Μια πρώτη οπτική ιδέα πήρατε κάποια χρόνια πριν με την Kamal. Φυσικά, από τότε έχει περάσει καιρός και εκείνο το σχέδιο δείχνει ήδη παρωχημένο, οπότε δε θα μπορούσαμε να το παρουσιάσουμε ως... φρέσκο. Σήμερα, το νέο μας SUV αναγκαστικά θα έπρεπε να είναι περισσότερο γωνιώδες και στιβαρό, σε αντίθεση με την Kamal, που είχε «μαλακό» σχέδιο, βασισμένο σε γραμμές που ρέουν, αντί να διασταυρώνονται._ Σ. Λ.